αναχρονικός

-ή, -ό

αυτός που μένει πίσω από την εποχή του, ο ξεπερασμένος, ο παρωχημένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αναχρονίζω. Η λ. μαρτυρείται από το 1894 από τον αρχαιολόγο και ζωγράφο Αλέξ. Φιλαδελφέα (ψευδών. Άλφας) στην εφημερίδα Ακρόπολις («αναχρονικός κριτής της συγχρόνου γενεάς»)].